Bachelorpaperlectuur

Ken je het gevoel, zo een zin lezen, de draad verliezen, en je afvragen wanneer hij eindelijk stopt?

Wel ja, hier had ik het weer:

Die Werkzeuge, die die Menschen beim Sprechen benutzen, sind die Wörter bzw. Bedeutungen inklusive Wissen über die konventionalisierte Zuordnung der Wörter zu bestimmten äußeren Formen (Lauten etc.) und über die Satzformen inklusive (i. R. intuitives) Wissen über die konventionalisierte Zuordnung von Wörtern zu Satzstrukturen und über die konventionalisierte Zuordnung von bestimmten Gedankenelementen zu Sätzen nach Maßgabe bestimmter Situationsbezüge (“pragmatisches Wissen”) usw. usw., sowie Wissen über die Konventionen der Zusammenfügung von Sätzen zu Texten und der Möglichkeiten der Zuordnung von Gedanken zu Gedankenkomplexen, die dann als Ergebnis, als Resultat eines geistigen Arbeits- bzw. Tätigkeitsprozesses aufzufassen sind und in Gestalt z.B. von (z.B. schriftlichen) Texten fixiert sein können. (Jäger, 2004, p. 116)

Zeg nu zelf: bij het usw. usw. (= enz. enz.) schiet je toch spontaan in de lach?

Bloempjes

We zijn naar de serres van Laken geweest. Je gelooft het nooit, maar daar was een tuin!

Met een vijvertje en al!

En er waren ook serres!

Verleidingsfoto

Plechtige communiefoto

Welriekende foto

En toen wisten we opeens waarom de groten eigenlijk achter de kleintjes moeten staan...

Bloempjes!

Merk de vliegende pot op. Dit is geen palmboom!

Dat, daarentegen, zijn wél palmbomen (met nog vanalles andere rest. Groen, noem ik dat).
Papa die een foto wou met ons allemaal erop. Als je nu even kijkt wie er ontbreekt, weet je waaraan het ligt als ik af en toe niet zo snugger uit de hoek kom.

Serres, in een serre! Ha!

Nog serre, en palmbomen!


Staan er andere mensen in de weg? Nee hoor, het bloempje, dat ben ik!


En last, but not least: het groen in ons tuintje!
Klasfoto


Wij zijn veelvraten en hebben nood aan twee barbecues.

Foto's?

Laten we, voor we iets anders zeggen, het volgende al maar ontkrachten:
1) Neen, ik ben niet lui
2) Jawel, de foto's zijn wel voor publiceerbaar

Maar internet doet vreemd, en deze blog nog meer. Als jullie de foto's willen zien, allen naar Facebook!

Het oerwoud

In de sfeer van het thema heb ik gisteren Safari gedronken. 't Was lekker.
En toen ik die Safari ging kopen, heb ik ook Choco Askoeken gekocht. 't Is lekker.

Foto's volgen. Voor diegenen die echt niet kunnen wachten:













(ooh, wat spannend)

Kaart

Ik heb ze! Mijn eerste elektronische identiteitskaart. Met een goed halfjaar vertraging en zo. De drempelvrees was groot, maar 't is dus in orde gekomen. De toegewenste hete kussen op de achterkant van het fotootje van Soeur Hélène worden verdrukt onder mijn stukje plastiek identificatiebewijs. Het heeft wel iets.

O ja, en het topje van mijn neus is geel op die foto. Het is nu al moeilijk om ervoor uit te komen, dus lach me er niet mee uit.

Punten

'k Heb vandaag mijn eigenste Esperantodiploma kunnen bewonderen. Wel ja, 't zou fijn zijn als ik even veel zou kunnen halen voor mijn bachelorpaper. Maar misschien zat het verschil er net in dat ik dat weekend niet door had dat je met die cursus een diploma kon halen...

Hees

In het Nederlands bestaan er stemloze en stemhebbende medeklinkers. En vandaag kan ik toveren: al mijn letters die ik uitspreek zijn vandaag stemloos.

Opmerking van een prof

Dat ik mijn bloot gat laat zien.

Maar ik kan ermee leven.

Treinplezier II

Heb ik ooit gezegd dat ik de trein niet tof vind?

Nee?
Wel, ik vind de trein dus NIET TOF!

Gisteren zou ik mijn aller Kirsten gaan bezoeken, nu die nog eventjes in het land is. Om 13u30 (netjes op tijd) kom ik aan in het station. Het is er vreemd. Een trein staat net buiten het station. Mijn autistische hart maakt een sprongetje. Zo hoort het niet!

Mijn realistische hart heeft een dipje, maar weet dat het nu eenmaal zo is, en gaat daarna op onderzoek uit.

Die trein staat er blijkbaar al sinds 12u40. Een slim kind -alleen niet op dat moment- was haar bagage op het perron vergeten. (Wat had ik gezegd over slim?) Slimme kinderen weten dat je je bagage best niet achterlaat, en daarom springt ze van de trein. Dat is evenmin slim als de trein al rijdt. Ze wordt afgevoerd, en de trein staat vast voor onderzoek. En nee, na anderhalf uur is die nog steeds niet vrijgegeven. Maar bij de NMBS werken ze aan een oplossing. Gelukkig. Ik hou van de NMBS, enkel al daarom.

Na een twintigtal minuten gekwaak samen met de andere passagiers (kun je ze al zo noemen als ze nog niet op een voertuig zitten?) kwam een Lijnbus ons oppikken. In het station van Komen-Comines (ja, wat een rare naam heeft die stad!) zou een nieuwe trein klaarstaan, die wel rijdklaar was.

Hoera, jochei, gejuich alom! Toen men zei dat het achterste deel verder zou rijden naar Brussel, en het voorste deel zou terugkeren naar Poperinge, hebben we allemaal wijselijk onze mond gehouden, en gewacht wat er zou gebeuren. Wel ja, een minuutje of twee achteruitrijden, een minuutje of tien wachten, en we kunnen vertrekken! Ja! WE KUNNEN VERTREKKEN!

Met de trein beleef je méér!

Zitn en al

't Is lang geleden dat ik zo blij geweest ben omdat ik gelijk heb.

Maar ik neem het ervan!
Nanananananaaaaaaa!
Prrrrt *steekt tong uit*


Huhum. En nu weer ernstig.

Een

Ik heb daarnet mijn laatste punten uit Duitsland te horen gekregen. 'k Moet zeggen: ik ben tevreden :)

Treinplezier

Gisteren nam ik de trein naar Brussel. Zonder vriendjes.

Gelukkig waren er andere mensen die wilden sociaal doen tegen mij. De eerste waren twee vijftienjarigen, gelmannetjes. Neem dit zo letterlijk mogelijk op. Met de gelpot in het zakje voelden ze zich veilig. Tot ze doorhadden dat een gelpot een deksel heeft. Dit deksel hoor je dicht te draaien vooraleer je die gelpot ondersteboven houdt. Opeens waren ze vies en vuil en wilden ze de gelpot door het raampje gooien. Toch bewaarde de dapperste zijn kalmte, en bedacht dat je met wc-papier het overtollige slijm wel kunt afvegen. Alleen jammer dat er op dat moment in geen van beider wc's toiletpapier te vinden was. En nee, ik heb mijn papieren zakdoekjes niet afgestaan.

De tweede groep die contact met mij zocht was zo mogelijk nog ... euhm, om het proper te houden, mogen jullie zelf een passend woord plaatsen. Acht man met een jupilerblikje in de hand. Dolle pret verzekerd! Vooral toen één -echt wel de plezantste, hij was verkleed als fluostift- besloot dat hij een levende jukebox was. En iedereen heeft het geweten. En weet je wat het raarste is van allemaal? Die gasten vonden zichzelf grappig.

Ik kan maar één ding besluiten: volgende keer wil ik mijn eigen vriendjes...

Een welgemeende

Nu het nog niet te lang geleden is, kan ik nog steeds iemand in de bloemetjes zetten. Op een zo vriendelijk mogelijke manier natuurlijk, voor de insiders. Ik ben een braaf kind.

Bij deze: proficiat, Nele & Renaat, met jullie trouw!
Leef jullie leven!

Internet

De hel. Je weet wel, die plaats waar internet niet werkt. Hier was het weer van dat. Deze morgen kozen we het nummer voor de klachten ivm storingen. Slechte keuze. "Onze lijn is helemaal niet gestoord, want we bellen vanaf die lijn." We zijn blijkbaar dom. Ik bel de dienst van onze provider. Internet werkt namelijk niet.
-Internet of e-mail?
-Internet.
-Zeker? Dus als je op het interneticoontje klikt, dan krijg je dus een fout? Google kun je dus niet krijgen? Het is niet enkel e-mail?
-Neenee, internet.

Zijn we dom?

Nee hoor. We hebben enkel computerproblemen. Net zoals Yves. Yves was degene die ik aan de lijn kreeg, en die mijn computerkennis getest had. En die besefte dat we écht wel problemen hebben met internet, en niet gewoon met onze e-mail. Yves had geen problemen met zijn e-mail, noch met internet. Zijn computer liep gewoon vast. Da's ook iets hé.

Metamorfose

Er was een reden waarom ik zo lang gewacht heb om nog eens te doen wat ik nu aan het doen ben. Tjah... Nu weet ik de reden ook opnieuw. En straks gaat fase twee nog in werking. Van het rampenplan? Wie weet.