In de ban van de vis

Door de vakantiejob, die ik deze middag afgerond heb (applausje voor mezelf), ben ik volledig in de ban van de vis. Het kan raar klinken, maar het is nu eenmaal zo.

Kijk zelf, en begrijp (of ook niet) waarom ik vissen interessante wezens vind:

Scholle


Der Knurrhahn
Last but not least: Kliesche

Wat een rare beesten hé.

Volgende keer
alweer
een nutteloze blogpost


adiós! x

Origineel

Pieter wou 'origineel' doen door de naam van de geadresseerde op het vakantiekaartje fout te schrijven. Grapje eerste klas! Ha... ha! (kuch.)

Nu wil het toeval dat de geadresseerde in kwestie ons overtroffen heeft: zowel naam, huisnummer als postcode waren een beetje fout.


En dan wordt het tóch nog echt witzig.

Malchance

Dan verwarmt je kont al eens een terrasstoeltje in onze Oost-Vlaamse hoofdplaats, ter ere van de Gentse feesten.
Dan waggelt er al eens een strontzatte [censored] op je af. (Beeldschetsend detail: zijn haargrens was al meer veranderd dan het kleur ervan)
Dan heeft die mens al eens centen, inclusief naamkaartje.
Dan biedt hij mij al eens drie, vier appartementen in Knokke aan (hij was zelf de tel een beetje kwijt).
Dan nog vertikt hij het om mij er eentje te trakteren.


Malchance, echte malchance.
Alhoewel...

Back

Hier ben ik weer. Juich, jodel (al hoeft dat niet per se) en maak een vreugdesprongetje (met een kleintje ben ik ook al tevreden). Portugal was tof. Leuke stadjes gezien, fijne natuurwandelingen gemaakt, gemerkt dat Port best wel nog lekker is en mijn moeder over een twee meter hoge poort zien klimmen. De vakantie was dus zeker en vast geslaagd.

Nu ben ik al een dagje terug in Ieper. Da's op zich wel plezant, maar die rommelmarkt voor onze deur op 21 juli mogen ze echt wel achterwege laten. Stel je voor: je staat nog met één voet in je huis, en de andere schuift al uit over een of ander 'antiek' potje dat een bijna bejaarde snor probeert aan de man te brengen. In je val probeer je je vast te klampen aan een levensgroot Mariabeeld, dat dus ook onfortuinlijk ten onder gaat. De scherven springen in het rond. Alhoewel het om goedkope plaaster gaat, schaadt die toch de nog goedkopere kleutertekeningen, die men desondanks voor veel geld probeert aan te prijzen.
Resultaat: boze blikken alom, een geschaafde knie en dito imago (voor eventjes toch. Beide.)
Maar uiteindelijk kan dat toch wel de moeite waard zijn...

Nèèèh, 'k blijf wel gewoon binnen. Met zo'n weer is dat niet eens vreemd.

Het wordt echt...

Waar mensen zich toch mee bezig houden als 'reisvoorbereidingen'. Met draadjes en een gevaarlijk warme soldeerbout spelen bijvoorbeeld...

O ja, ik ben het niet.
Verbranden, daar doe ik niet meer aan mee.


Zaterdag, vroeg in de morgen (uhu!), vertrekken Pieter en ik op reis. Dus die draadjes, dat moest toch dringend eens gebeuren.