Hier ben ik weer

En alweer zou ik een epistel kunnen neerpennen over mijn frustraties en de NMBS. Want dit beheerst mijn leven momenteel. Ik durf niet uit te tellen hoeveel vertraging ik de laatste tijd al gehad heb, uit angst om mijn geld te mogen terugvragen. Dan drei ik te beseffen hoe erbarmelijk het niet gesteld is met het openbaar vervoer.

Maar gelukkig is er momenteel meer gaande dan vertraagd treinverkeer ten huize Jozefien. Waar die ten huize zich bevindt, laat ik momenteel maar in het midden. Te ingewikkeld.
Een batterijcataloog, dat is er gaande. Of eigenlijk catalogus. Want cataloog krijgt de sticker "In België, niet algemeen" opgekleefd. En om dat als taalkundige op te schrijven, mag eigenlijk niet. Dan verlies je je credibility. Maar Engelse woorden in je zinnen opnemen mag wel, want dat vindt de maatschappij. En ondertussen kijken ze over het woord 'opgekleefd', wat niet eens in het woordenboek staat.

U merkt het al, beste lezer, dit blogbericht gaat weer nergens heen. En dan te denken dat ik eigenlijk de romantische toer op wou gaan en een gedichtje wou neerpoten. Wat een interessante wendingen in het leven!

Tot de volgende
Jozefien